Przejście z trzeciego do czwartego etapu

W trzecim etapie zwykle jesteśmy świadomi dość dużej powierzchni ciała, która dostarcza nam wrażeń związanych z oddechem. Może skupiamy się głównie na brzuchu, może na klatce piersiowej lub gardle czy głowie. A może nawet na nich wszystkich.

Natomiast w czwartym etapie nasze dostarczające wrażeń pole jest dużo mniejsze – ogranicza się do obszaru wokół nozdrzy, czy też koniuszka nosa.

Ja sam lubię, gdy przejście z jednego etapu do kolejnego odbywa się płynnie. Jeśli można w ogóle powiedzieć o umyśle, że jest elegancki, to właśnie wtedy, gdy gładko przechodzi z etapu do etapu nie naruszając ich ciągłości.

W moim przypadku wygląda to tak, że z każdym oddechem zawężam obszar koncentracji. W ciągu siedmiu czy ośmiu oddechów zawężam go tak, że pod koniec: „trafia” tam, gdzie powinien, tzn. na sam koniuszek nosa, na obszar wokół nozdrzy.

W pierwszym oddechu skupienie obejmuje cały oddech, w dół aż do brzucha, w następnym już tylko na klatkę piersiową, gardło i głowę. Potem ograniczam się dalej do górnej części klatki piersiowej, gardła oraz głowy. Potem samego gardła i głowy. Samej głowy. Potem pozostają tylko nozdrza i wreszcie niewielki obszar wokół nich.

Dzięki takiemu stopniowemu przejściu nasza praktyka nabierze elegancji i płynności, a poszczególne etapy będą z siebie kolejno wypływały.