Kiedy medytacja jest udana?

Istnieją dwie odpowiedzi na to pytanie. Obie są prawidłowe, ale w praktyce sprawdza się tylko jedna. Pierwsza odpowiedź brzmi, że udana medytacja to taka, kiedy jesteśmy skoncentrowani, medytowanie sprawia nam przyjemność i nie jesteśmy zbytnio rozproszeni. To jest chyba odpowiedź, której udzieliłaby większość ludzi. Jest to też najmniej przydatna odpowiedź.

Druga odpowiedź brzmi, że udana medytacja to taka, w której wykorzystaliśmy każdą sposobność, aby skierować uwagę z powrotem ku oddechowi niezależnie od tego, jak byliśmy rozproszeni. Być może nawet bardzo, ale za każdym razem, kiedy sobie to uświadomiliśmy, od razu kierowaliśmy uwagę na powrót ku oddechowi. W praktyce ta odpowiedź na pytanie, po czym można poznać udaną medytację, sprawdza się lepiej.

Powód, dla którego ta druga odpowiedź jest przydatniejsza, jest taki, że udane medytacje pierwszego rodzaju przychodzą i odchodzą – nie da się ich wymusić ani przewidzieć, podczas gdy medytacje w myśl drugiej zasady możesz mieć, kiedy tylko zechcesz. Jest to również bardziej realistyczna odpowiedź. Wkładamy wysiłek w medytację bo chcemy się uwolnić od naszych umysłowych i emocjonalnych przyzwyczajeń. Zmieniamy krok po kroku swoją osobowość. Udana medytacja w myśl pierwszej odpowiedzi jest łatwiejsza i przyjemniejsza, ale w związku z tym może się okazać, że nie angażujesz się w nią zbyt głęboko. Możesz popaść w pasywność. Jeśli natomiast włożyłe(a)ś w medytację wiele wysiłku, to nawet jeśli nie udało ci się uniknąć rozproszenia i uciekania uwagi, to jest to medytacja udana.